یار من مهربانست.
گاه که به دستان او میاندیشم
بی اختیاراشک جاری میشود
این چه طبیبی ست
که خود به تیمارداری میشتابد!!
و بدنبال بیمارست
و اوست که حال دل دردمندان را جویاست و رسد میکند
بی هیچ چشمداشت!
نهایت مهرورزی کجاست؟
از آن نیز گذشته ای!
کاش در کتاب ها
الفبای
بخشش را
بتوان آموزش داد
نظرات شما عزیزان: